Powszechnie wiadomo, że skala APGAR używana jest do określenia stanu zdrowia noworodka w pierwszych minutach jego życia. Czym jednak dokładnie jest i dlaczego się ją stosuje?
Czym jest skala APGAR?
Skalę stworzono w latach 50. XX wieku i nazwano na cześć amerykańskiej lekarki, Virginii Apgar. Z biegiem czasu nazwa stała się akronimem – nazwa APGAR oznacza 5 kategorii, które poddawane są ocenie podczas badania w pierwszej, trzeciej, piątej i dziesiątej minucie życia dziecka. Należą do nich: kolor skóry (appearance), puls (pulse), reakcja na bodźce (grimace), napięcie mięśniowe (activity) oraz oddychanie (respiration).
Każda z pięciu cech oceniana jest poprzez przyznanie dziecku od 0 do 2 punktów. Oznacza to, że na przykład brak oddechu u dziecka skutkuje przyznaniem mu 0 punktów w kategorii „oddychanie”, oddech nierówny i powolny to 1 punkt, a miarowy oddech i głośny płacz – 2 punkty. Każde dziecko może zatem zdobyć od 0 do 10 punktów w skali APGAR. Noworodki, które urodziły się w dobrym stanie (uzyskały 8-10 punktów) badane są przy jej pomocy dwukrotnie, zaś dzieci urodzone w stanie średnim (4-7 punktów) i ciężkim (0-3 punktów) – czterokrotnie.
Po co używa się skali APGAR?
Przede wszystkim: jest ona wyjątkowo użyteczna dla lekarzy. Skala APGAR dostarcza im podstawowych informacji na temat parametrów życiowych noworodka, co pozwala na szybką reakcję i sprawne wdrożenie odpowiednich procedur medycznych (na przykład podania tlenu) w przypadku jakichkolwiek nieprawidłowości.
Dwu- lub czterokrotne powtarzanie badania ma na celu kontrolę stanu dziecka. Dzięki niej zespół medyczny jest w stanie wychwycić polepszenie stanu zdrowia noworodka, które często następuje samoczynnie po porodzie, lub przeciwnie – jego pogorszenie, przez które konieczne musi być podjęcie stosownej interwencji.
